کم کم شبیه آدمای اطرافت میشی!😕 درست انتخاب کن🧐

رسانیکامنبع: https://rasanika.com

محیط فقط پس زمینه نیست؛ هوایی است که نفس می‌کشیم و قامت رؤیاهایمان را تعیین می‌کند اگر هوا کم اکسیژن باشد رؤیاها هم نفسشان تنگ می‌شود.

در روان شناسی می‌دانیم که مقایسه اجتماعی و هنجارهای جمعی، سقفی نامرئی بر فراز ذهن می‌کشند و مرز «ممکن» را تعریف می‌کنند وقتی پیرامونمان تنگ و محدود است، خواسته ها نیز به تدریج کوتاه، سطحی و فشرده می‌شوند چنانکه گویی نفس آرزو هم در قفسی نامرئی گرفته می‌شود. علوم اعصاب نشانمان می‌دهد که مغز با خاصیت شگفت انگیز نوروپلاستیسیته‌اش همچون سازی حساس به کوک بافتار پیرامونمان در میآید؛ نورونهای آینه‌ای ما ریتم جسارت یا احتیاط را از جمع می‌گیرند و مدار پاداش، در حضور پیش قراولان و پیشگامان جسور با ضرب آهنگی شجاعانه‌تر می‌نوازد.جامعه شناسی به ما می‌آموزد که ساختار شبکه‌های انسانی میدان کنش فرد را ترسیم می‌کند هرچه پیوندها متنوع تر و حتى ضعیف‌تر باشند امکان دسترسی به منابع تازه و فرصتهای دورتر فراهم‌تر می‌شود و در نتیجه چشم‌انداز امکان گسترده‌تر و بازتر می‌گردد.

سیاست و اقتصاد نیز قواعد پنهان بازی را یادآور می‌شوند. آنها مرزهای امکان را ترسیم و بهای ریسک را تعیین می‌کنند. هرچه مشوقها شفاف‌تر و اصطکاک نهادی کمتر باشد، مسیر حرکت روان‌تر می‌شود و جهش از رؤیا به واقعیت نزدیک‌تر.

انسان شناسی و تکامل هم به ما می‌گویند که انسان تنها ساکن زیستگاه نیست بلکه سازنده آن است و همان زیستگاه در چرخهای بازگشتی خود انسان را باز می سازد. این هم تکاملی مداوم میان فرهنگ و ذهن بدیهیات زندگی را مهندسی و حتی مرزهای «طبیعی» را باز تعریف می‌کند.

و در نهایت از فلسفه یاد میگیریم که بسیاری از:
محدودیت‌های بنیادین نه درون ما بلکه بیرونی و اغلب است نامرئی اند؛ آنها همچون دیوارهایی شفاف افق امکان را ترسیم می‌کنند و تعیین می‌سازند چه چیزی اصلاً به ذهن خطور کند که بخواهیم آنچه اندیشیده و مطلوب می‌شود، همیشه محصول آزادی فردی نیست بلکه بازتاب افقهایی است که فرهنگ و ساختارها پیشاپیش گشوده یا بسته‌اند.

پس اگر حس ایستایی دارید شاید زمان تعویض هوایی است که نفس می‌کشید زیست جهانی که بلند پروازی در آن بدیهی ،باشد شبکه‌ای که تنوع و نقد را طبیعی بداند و قواعدی که رفتن را شدنی کند وقتی صحنه بزرگتر می‌شود خواسته ها هم قد می‌کشند بهانه‌ها آرام آرام کنار می‌روند و جایشان را تمرین و تجربه می‌گیرد در این میدان تازه ذهن
جسارت را نه از شعار که از عمل می‌آموزد زیرا حرکت همیشه فرزند محیط درست است.
پس اگر حس ایستایی دارید شاید زمان تعویض هوایی است که نفس میکشید زیست جهانی که بلند پروازی در آن بدیهی، باشد شبکه‌ای که تنوع و نقد را طبیعی بداند و قواعدی که رفتن را شدنی کند وقتی صحنه بزرگتر می‌شود خواسته‌ها هم قد می‌کشند بهانه ها آرام آرام کنار می‌روند و جایشان را تمرین و تجربه می‌گیرد در این میدان تازه ذهن جسارت را نه از شعار که از عمل می‌آموزد زیرا حرکت همیشه فرزند محیط درست است.