لانوکسین چیست؟ انواع دارو، عوارض احتمالی، کاربردها و روش مصرف

• موارد مصرف: دیگوکسین در درمان نارسایی احتقانی قلب و برای پیشگیری و درمان آریتمی قلبی مصرف می¬شود.

• هشدار ها: 1- در صورت وجود کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک همراه با انسداد جریان خروجی از بطن چپ، قلبی-ریوی، نارسایی قلبی با اختلال عملکرد دیاستولی، سندرم WPW، انسداد گره دهلیزی بطنی، اختلالات الکترولیت¬ها، نارسایی کلیه با احتیاط فراوان مصرف شود. 2- در بیماران سالخورده و بیمارانی که از دستگاه ضربان¬ساز مصنوعی استفاده می¬کنند، تنظیم دقیق مقدار مصرف دارو ضروری است. 3- اندازه¬گیری مقدار ثابت و حداقل غلظت دارو در سرم در طول درمان با این دارو ضروری است. پیگیری وضعیت بیمار و ثبت نوار قلبی و تعیین غلظت الکترولیت¬ها در سرم نیز ضروری می¬باشد. 4- قرص¬های تولید کنندگان متفاوت دیگوکسین، دارای فراهمی¬زیستی متفاوتی هستند. این مسئله باید در دیژیتالیزه کردن بیمار، یا در طول درمان نگهدارنده با قرص¬های دیگوکسین مدنظر قرارگیرد. 5- هر 50میکرو¬گرم از دیگوکسین تزریقی، از نظر مقدار مصرف معادل با 5/62 میکروگرم قرص یا الگزیر می¬باشد.

• تداخلات دارویی: مصرف همزمان کینیدین و آمیودارون با دیگوکسین ممکن است موجب افزایش قابل ¬توجه غلظت سرمی دیگوکسین شود. مصرف همزمان آمفوتریسینB با دیگوکسین ممکن است احتمال بروز مسمومیت با گلیکوزید‌های قلبی را افزایش دهد. کینین، کلروکین و هیدروکسی¬کلروکین درصورت مصرف همزمان با دیگوکسین، ممکن است غلظت پلاسمایی دیگوکسین را افزایش دهند. دیلتیازم، وراپامیل و احتمالاً نیفدیپین در صورت مصرف همزمان با دیگوکسین، ممکن است غلظت پلاسمایی دیگوکسین را افزایش دهند. خطر بروز بلوک دهلیزی-بطنی و برادی¬کاردی در صورت مصرف همزمان با وراپامیل افزایش می¬یابد. در صورت مصرف همزمان استازولامید، مدر‌های لوپ و تیازیدی با دیگوکسین، خطر بروز مسمومیت با دیگوکسین ناشی از کاهش پتاسیم خون افزایش می¬یابد. اثر دیگوکسین در صورت مصرف همزمان با اسپیرونولاکتون افزایش می¬یابد. مصرف همزمان دارو‌های مسدد گیرنده بتا-آدرنرژیک همراه با دیگوکسین، ممکن است سبب تشدید اثر آهسته کننده هدایت گره دهلیزی-بطنی شود. خطر بروز آریتمی با مصرف همزمان این دارو با داروهای مقلد سمپاتیک افزایش می¬یابد.

• عوارض جانبی: 1- در صورت وجود کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک همراه با انسداد جریان خروجی از بطن چپ، قلبی-ریوی، نارسایی قلبی با اختلال عملکرد دیاستولی، سندرم WPW، انسداد گره دهلیزی بطنی، اختلالات الکترولیت¬ها، نارسایی کلیه با احتیاط فراوان مصرف شود. 2- در بیماران سالخورده و بیمارانی که از دستگاه ضربان¬ساز مصنوعی استفاده می¬کنند، تنظیم دقیق مقدار مصرف دارو ضروری است. 3- اندازه¬گیری مقدار ثابت و حداقل غلظت دارو در سرم در طول درمان با این دارو ضروری است. پیگیری وضعیت بیمار و ثبت نوار قلبی و تعیین غلظت الکترولیت¬ها در سرم نیز ضروری می¬باشد. 4- قرص¬های تولید کنندگان متفاوت دیگوکسین، دارای فراهمی¬زیستی متفاوتی هستند. این مسئله باید در دیژیتالیزه کردن بیمار، یا در طول درمان نگهدارنده با قرص¬های دیگوکسین مدنظر قرارگیرد. 5- هر 50میکرو¬گرم از دیگوکسین تزریقی، از نظر مقدار مصرف معادل با 5/62 میکروگرم قرص یا الگزیر می¬باشد.

• توصیه ها: 1- دارو هر روز در وقت معین مصرف شود. در صورت بروز هرگونه نشانه مسمومیت از جمله تهوع، استفراغ، اسهال، کاهش اشتها یا آهسته شدن شدید نبض، باید به پزشک مراجعه شود. 2- مقدار مصرف دیگوکسین باید بر اساس نیاز هر بیمار تعیین گردد. این مقدار بر اساس وزن بدون چربی محاسبه می¬شود، زیرا این دارو در بافت چربی وارد نمی¬شود. 3- تزریق وریدی دارو بر تزریق عضلانی آن ارجحیت دارد. تزریق وریدی باید طی حداقل 5 دقیقه صورت گیرد. تزریق عضلانی تنها درصورتی¬که امکان مصرف دارو از راه خوراکی یا وریدی وجود نداشته باشد، انجام می¬شود. 4- در صورت تغییر شکل تزریقی به شکل خوراکی دارو، تنظیم مقدار مصرف ممکن است ضروری باشد.

• موارد مصرف: دانوروبیسین در درمان اریترولوسمی، لوسمی حاد لنفوبلاستیک، لوسمی حاد میلوسیتیک، درمان نوروبلاستوما، لنفوم¬ ‌های غیرهوچکینی، سارکوم اوینگ، تومور ویلمز و لوسمی مزمن میلوسیتیک مصرف می شود.

• هشدار ها: در صورت وجود بیماری قلبی و یا انفیلتراسیون سلول تومور مغز استخوان باید با احتیاط فراوان مصرف شود.

• تداخلات دارویی: با آلوپورینول، کولشی¬سین، سیکلوفسفامید، دوکسوروبیسین و دارو‌های سمی برای کبد تداخل دارد.

• عوارض جانبی: در صورت وجود بیماری قلبی و یا انفیلتراسیون سلول تومور مغز استخوان باید با احتیاط فراوان مصرف شود.

• توصیه ها: 1- به ¬دلیل نکروز بافتی فقط به ¬صورت تزریق وریدی به¬ کار می¬‌رود. (به ¬دلیل بروز ترومبوفلبیت و تحریک ورید از انفوزیون وریدی نیز خودداری شود). 2- فاصله دوره ‌¬های درمانی آن نباید کمتر از 21 روز باشد تا فعالیت مغزاستخوان به حالت عادی برگردد. 3- در صورت نارسایی کبد برای بیمارانی که غلظت بیلی¬روبین آن¬ها mg/100ml3-2/1 است، 75% مقادیر مصرف معمولی و در بیمارانی که غلظت بیلی¬روبین آن¬ها بیش از mg/100ml3 است، نصف مقدار معمولی توصیه می¬ شود. در صورت نارسایی کلیه برای بیمارانی که غلظت کراتینین سرم آن¬ها بیش از mg/100ml3 است نصف مقدار مصرف معمول توصیه شده است.

• موارد مصرف: دیگوکسین در درمان نارسایی احتقانی قلب و برای پیشگیری و درمان آریتمی قلبی مصرف می¬شود.

• هشدار ها: 1- در صورت وجود کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک همراه با انسداد جریان خروجی از بطن چپ، قلبی-ریوی، نارسایی قلبی با اختلال عملکرد دیاستولی، سندرم WPW، انسداد گره دهلیزی بطنی، اختلالات الکترولیت¬ها، نارسایی کلیه با احتیاط فراوان مصرف شود. 2- در بیماران سالخورده و بیمارانی که از دستگاه ضربان¬ساز مصنوعی استفاده می¬کنند، تنظیم دقیق مقدار مصرف دارو ضروری است. 3- اندازه¬گیری مقدار ثابت و حداقل غلظت دارو در سرم در طول درمان با این دارو ضروری است. پیگیری وضعیت بیمار و ثبت نوار قلبی و تعیین غلظت الکترولیت¬ها در سرم نیز ضروری می¬باشد. 4- قرص¬های تولید کنندگان متفاوت دیگوکسین، دارای فراهمی¬زیستی متفاوتی هستند. این مسئله باید در دیژیتالیزه کردن بیمار، یا در طول درمان نگهدارنده با قرص¬های دیگوکسین مدنظر قرارگیرد. 5- هر 50میکرو¬گرم از دیگوکسین تزریقی، از نظر مقدار مصرف معادل با 5/62 میکروگرم قرص یا الگزیر می¬باشد.

• تداخلات دارویی: مصرف همزمان کینیدین و آمیودارون با دیگوکسین ممکن است موجب افزایش قابل ¬توجه غلظت سرمی دیگوکسین شود. مصرف همزمان آمفوتریسینB با دیگوکسین ممکن است احتمال بروز مسمومیت با گلیکوزید‌های قلبی را افزایش دهد. کینین، کلروکین و هیدروکسی¬کلروکین درصورت مصرف همزمان با دیگوکسین، ممکن است غلظت پلاسمایی دیگوکسین را افزایش دهند. دیلتیازم، وراپامیل و احتمالاً نیفدیپین در صورت مصرف همزمان با دیگوکسین، ممکن است غلظت پلاسمایی دیگوکسین را افزایش دهند. خطر بروز بلوک دهلیزی-بطنی و برادی¬کاردی در صورت مصرف همزمان با وراپامیل افزایش می¬یابد. در صورت مصرف همزمان استازولامید، مدر‌های لوپ و تیازیدی با دیگوکسین، خطر بروز مسمومیت با دیگوکسین ناشی از کاهش پتاسیم خون افزایش می¬یابد. اثر دیگوکسین در صورت مصرف همزمان با اسپیرونولاکتون افزایش می¬یابد. مصرف همزمان دارو‌های مسدد گیرنده بتا-آدرنرژیک همراه با دیگوکسین، ممکن است سبب تشدید اثر آهسته کننده هدایت گره دهلیزی-بطنی شود. خطر بروز آریتمی با مصرف همزمان این دارو با داروهای مقلد سمپاتیک افزایش می¬یابد.

• عوارض جانبی: 1- در صورت وجود کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک همراه با انسداد جریان خروجی از بطن چپ، قلبی-ریوی، نارسایی قلبی با اختلال عملکرد دیاستولی، سندرم WPW، انسداد گره دهلیزی بطنی، اختلالات الکترولیت¬ها، نارسایی کلیه با احتیاط فراوان مصرف شود. 2- در بیماران سالخورده و بیمارانی که از دستگاه ضربان¬ساز مصنوعی استفاده می¬کنند، تنظیم دقیق مقدار مصرف دارو ضروری است. 3- اندازه¬گیری مقدار ثابت و حداقل غلظت دارو در سرم در طول درمان با این دارو ضروری است. پیگیری وضعیت بیمار و ثبت نوار قلبی و تعیین غلظت الکترولیت¬ها در سرم نیز ضروری می¬باشد. 4- قرص¬های تولید کنندگان متفاوت دیگوکسین، دارای فراهمی¬زیستی متفاوتی هستند. این مسئله باید در دیژیتالیزه کردن بیمار، یا در طول درمان نگهدارنده با قرص¬های دیگوکسین مدنظر قرارگیرد. 5- هر 50میکرو¬گرم از دیگوکسین تزریقی، از نظر مقدار مصرف معادل با 5/62 میکروگرم قرص یا الگزیر می¬باشد.

• توصیه ها: 1- دارو هر روز در وقت معین مصرف شود. در صورت بروز هرگونه نشانه مسمومیت از جمله تهوع، استفراغ، اسهال، کاهش اشتها یا آهسته شدن شدید نبض، باید به پزشک مراجعه شود. 2- مقدار مصرف دیگوکسین باید بر اساس نیاز هر بیمار تعیین گردد. این مقدار بر اساس وزن بدون چربی محاسبه می¬شود، زیرا این دارو در بافت چربی وارد نمی¬شود. 3- تزریق وریدی دارو بر تزریق عضلانی آن ارجحیت دارد. تزریق وریدی باید طی حداقل 5 دقیقه صورت گیرد. تزریق عضلانی تنها درصورتی¬که امکان مصرف دارو از راه خوراکی یا وریدی وجود نداشته باشد، انجام می¬شود. 4- در صورت تغییر شکل تزریقی به شکل خوراکی دارو، تنظیم مقدار مصرف ممکن است ضروری باشد.

• موارد مصرف: دانوروبیسین در درمان اریترولوسمی، لوسمی حاد لنفوبلاستیک، لوسمی حاد میلوسیتیک، درمان نوروبلاستوما، لنفوم¬ ‌های غیرهوچکینی، سارکوم اوینگ، تومور ویلمز و لوسمی مزمن میلوسیتیک مصرف می شود.

• هشدار ها: در صورت وجود بیماری قلبی و یا انفیلتراسیون سلول تومور مغز استخوان باید با احتیاط فراوان مصرف شود.

• تداخلات دارویی: با آلوپورینول، کولشی¬سین، سیکلوفسفامید، دوکسوروبیسین و دارو‌های سمی برای کبد تداخل دارد.

• عوارض جانبی: در صورت وجود بیماری قلبی و یا انفیلتراسیون سلول تومور مغز استخوان باید با احتیاط فراوان مصرف شود.

• توصیه ها: 1- به ¬دلیل نکروز بافتی فقط به ¬صورت تزریق وریدی به¬ کار می¬‌رود. (به ¬دلیل بروز ترومبوفلبیت و تحریک ورید از انفوزیون وریدی نیز خودداری شود). 2- فاصله دوره ‌¬های درمانی آن نباید کمتر از 21 روز باشد تا فعالیت مغزاستخوان به حالت عادی برگردد. 3- در صورت نارسایی کبد برای بیمارانی که غلظت بیلی¬روبین آن¬ها mg/100ml3-2/1 است، 75% مقادیر مصرف معمولی و در بیمارانی که غلظت بیلی¬روبین آن¬ها بیش از mg/100ml3 است، نصف مقدار معمولی توصیه می¬ شود. در صورت نارسایی کلیه برای بیمارانی که غلظت کراتینین سرم آن¬ها بیش از mg/100ml3 است نصف مقدار مصرف معمول توصیه شده است.

🩺 محتوای این مطلب صرفا برای افزایش آگاهی شماست. قبل از هرگونه اقدام، برای تشخیص و درمان حتما از پزشکان متخصص راهنمایی بگیرید: بخش جستجوی پزشکان