دزیپرامین چیست؟ انواع دارو، عوارض احتمالی، کاربردها و روش مصرف

• موارد مصرف: دزیپرامین برای درمان بیماری افسردگی به ¬کار می‌¬رود.

• هشدار ها: در صورت وجود آسم، اختلالات دوقطبی، اختلالات خونی، گوارشی یا قلبی–عروقی، گلوکوم با زاویه بسته، افزایش فشار کره چشم، پرکاری تیروئید، هیپرتروفی پروستات، نارسایی کبد یا کلیه، اسکیزوفرنی، حملات تشنجی و احتباس ادرار با احتیاط فراوان مصرف شود.

• تداخلات دارویی: مصرف همزمان این دارو با مهارکنندگان مونوآمین اکسیداز باعث تحریک CNS و افزایش فشار خون می¬گردد. این دارو از طریق کاهش آستانه تشنج با اثر دارو‌¬های ضدصرع، مقابله می‌¬کند. بعضی از دارو‌¬های ضدصرع با کاهش غلظت پلاسمایی این دارو، اثر ضدافسردگی آن را کاهش می¬‌دهند. این دارو اثر کاهنده فشار خون کلونیدین و گوانیتیدین را کاهش می¬‌دهد. مصرف همزمان این دارو با فنوتیازین ¬ها موجب افزایش عوارض جانبی ضد موسکارینی و تسکین ¬بخش هر دو دارو می‌¬شود و همچنین احتمال بروز حملات تشنجی را افزایش می‌¬دهد. مصرف همزمان این دارو با دارو‌¬های مقلد سمپاتیک ممکن است سبب تشدید عوارض قلبی–عروقی و احتمالاً بروز آریتمی، تاکی¬کاردی یا افزایش فشار خون شود. سایمتیدین با مهار متابولیسم این دارو، غلظت پلاسمایی آن را افزایش می‌دهد. مصرف همزمان این دارو با دارو¬‌های ضدتیروئید ممکن است خطر بروز آگرانولوسیتوز را افزایش دهد. مصرف همزمان فراورده ¬های حاوی الکل و سایر دارو¬‌های مضعف CNS با این دارو ممکن است سبب بروز ضعف شدید CNS، ضعف تنفسی و کاهش فشار خون شود.

• عوارض جانبی: در صورت وجود آسم، اختلالات دوقطبی، اختلالات خونی، گوارشی یا قلبی–عروقی، گلوکوم با زاویه بسته، افزایش فشار کره چشم، پرکاری تیروئید، هیپرتروفی پروستات، نارسایی کبد یا کلیه، اسکیزوفرنی، حملات تشنجی و احتباس ادرار با احتیاط فراوان مصرف شود.

• توصیه ها: 1- از قطع ناگهانی مصرف دارو باید پرهیز شود. در صورت نیاز، کاهش مقدار مصرف باید تدریجی و در طول یک دوره حداقل 4هفته¬‌ای باید انجام شود. 2- در هفته¬ ‌های اول درمان به ¬دلیل افزایش تمایل به خودکشی باید بیمار تحت¬ نظر باشد. 3- بیش از یک داروی ضدافسردگی در یک زمان نباید تجویز شود. 4- برای شروع اثرات درمانی این دارو حداقل 6-1 هفته وقت لازم است. 5- به علت نیمه¬عمر طولانی دارو، تجویز یک¬ نوبت در موقع خواب،‌ کفایت می¬‌کند. 6- باید به بیمار یادآوری شود که در صورت بروز علائم ضد موسکارینی به درمان ادامه دهد، چون به این اثرات تا حدی تحمل حاصل می¬‌شود. 7- در صورت مصرف مهارکنندگان مونوآمین اکسیداز توسط بیمار، باید دو هفته بعد از قطع مصرف آن¬ها، مصرف این دارو را آغاز کند. 8- در صورت ضرورت مصرف داروی مهارکننده مونو آمین اکسیداز باید حداقل یک هفته میان قطع مصرف این دارو و شروع داروی جدید فاصله ایجاد شود. 9- به ¬دلیل احتمال بروز منگی و سرگیجه، هنگام برخاستن ناگهانی از حالت خوابیده یا نشسته باید احتیاط نمود. 10- با مصرف این دارو، خشکی د‌هان ممکن است بروز نماید. در صورت تداوم این عارضه به¬مدت بیش از 2هفته، باید به پزشک مراجعه نمود.

• موارد مصرف: دزیپرامین برای درمان بیماری افسردگی به ¬کار می‌¬رود.

• هشدار ها: در صورت وجود آسم، اختلالات دوقطبی، اختلالات خونی، گوارشی یا قلبی–عروقی، گلوکوم با زاویه بسته، افزایش فشار کره چشم، پرکاری تیروئید، هیپرتروفی پروستات، نارسایی کبد یا کلیه، اسکیزوفرنی، حملات تشنجی و احتباس ادرار با احتیاط فراوان مصرف شود.

• تداخلات دارویی: مصرف همزمان این دارو با مهارکنندگان مونوآمین اکسیداز باعث تحریک CNS و افزایش فشار خون می¬گردد. این دارو از طریق کاهش آستانه تشنج با اثر دارو‌¬های ضدصرع، مقابله می‌¬کند. بعضی از دارو‌¬های ضدصرع با کاهش غلظت پلاسمایی این دارو، اثر ضدافسردگی آن را کاهش می¬‌دهند. این دارو اثر کاهنده فشار خون کلونیدین و گوانیتیدین را کاهش می¬‌دهد. مصرف همزمان این دارو با فنوتیازین ¬ها موجب افزایش عوارض جانبی ضد موسکارینی و تسکین ¬بخش هر دو دارو می‌¬شود و همچنین احتمال بروز حملات تشنجی را افزایش می‌¬دهد. مصرف همزمان این دارو با دارو‌¬های مقلد سمپاتیک ممکن است سبب تشدید عوارض قلبی–عروقی و احتمالاً بروز آریتمی، تاکی¬کاردی یا افزایش فشار خون شود. سایمتیدین با مهار متابولیسم این دارو، غلظت پلاسمایی آن را افزایش می‌دهد. مصرف همزمان این دارو با دارو¬‌های ضدتیروئید ممکن است خطر بروز آگرانولوسیتوز را افزایش دهد. مصرف همزمان فراورده ¬های حاوی الکل و سایر دارو¬‌های مضعف CNS با این دارو ممکن است سبب بروز ضعف شدید CNS، ضعف تنفسی و کاهش فشار خون شود.

• عوارض جانبی: در صورت وجود آسم، اختلالات دوقطبی، اختلالات خونی، گوارشی یا قلبی–عروقی، گلوکوم با زاویه بسته، افزایش فشار کره چشم، پرکاری تیروئید، هیپرتروفی پروستات، نارسایی کبد یا کلیه، اسکیزوفرنی، حملات تشنجی و احتباس ادرار با احتیاط فراوان مصرف شود.

• توصیه ها: 1- از قطع ناگهانی مصرف دارو باید پرهیز شود. در صورت نیاز، کاهش مقدار مصرف باید تدریجی و در طول یک دوره حداقل 4هفته¬‌ای باید انجام شود. 2- در هفته¬ ‌های اول درمان به ¬دلیل افزایش تمایل به خودکشی باید بیمار تحت¬ نظر باشد. 3- بیش از یک داروی ضدافسردگی در یک زمان نباید تجویز شود. 4- برای شروع اثرات درمانی این دارو حداقل 6-1 هفته وقت لازم است. 5- به علت نیمه¬عمر طولانی دارو، تجویز یک¬ نوبت در موقع خواب،‌ کفایت می¬‌کند. 6- باید به بیمار یادآوری شود که در صورت بروز علائم ضد موسکارینی به درمان ادامه دهد، چون به این اثرات تا حدی تحمل حاصل می¬‌شود. 7- در صورت مصرف مهارکنندگان مونوآمین اکسیداز توسط بیمار، باید دو هفته بعد از قطع مصرف آن¬ها، مصرف این دارو را آغاز کند. 8- در صورت ضرورت مصرف داروی مهارکننده مونو آمین اکسیداز باید حداقل یک هفته میان قطع مصرف این دارو و شروع داروی جدید فاصله ایجاد شود. 9- به ¬دلیل احتمال بروز منگی و سرگیجه، هنگام برخاستن ناگهانی از حالت خوابیده یا نشسته باید احتیاط نمود. 10- با مصرف این دارو، خشکی د‌هان ممکن است بروز نماید. در صورت تداوم این عارضه به¬مدت بیش از 2هفته، باید به پزشک مراجعه نمود.

🩺 محتوای این مطلب صرفا برای افزایش آگاهی شماست. قبل از هرگونه اقدام، برای تشخیص و درمان حتما از پزشکان متخصص راهنمایی بگیرید: بخش جستجوی پزشکان