آتراکورین چیست؟ انواع دارو، عوارض احتمالی، کاربردها و روش مصرف

• موارد مصرف: آتراکوریوم به ¬عنوان داروی کمک بی¬هوشی برای شل کردن عضلات و تسهیل کنترل بیمار طی تنفس مصنوعی مکانیک، برای لوله¬گذاری داخل نای و جراحی¬ ‌هایی که شل شدن عضلات در آن¬ها ضرورت دارد و درمان کاهش شدت انقباضات عضلانی ناشی از حملات تشنجی مصرف می شود.

• هشدار ها: 1- با محلول¬‌های قلیایی (مثل باربیتورات تزریقی) مخلوط نشود. همچنین با محلول رینگر لاکتات رقیق نشود. 2- در مواردی که آزاد شدن هیستامین ممکن است خطرناک باشد، وجود بیماری عصبی-عضلانی، اختلالات شدید الکترولیت یا کارسینوما، مقدار مصرف باید کاهش یابد. 3- تزریق سریع داخل وریدی و یا مقادیر زیاد دارو ممکن است باعث آزاد شدن ناگهانی هیستامین شود. 4- مصرف مقادیر بیش از حد دارو ممکن است منجر به ضعف مداوم تنفسی یا آپنه وکلاپس قلبی-عروقی شود. برای به حداقل رساندن خطر مصرف بیش از حد، توصیه می ¬شود از تحریک¬کننده اعصاب محیطی، برای پیگیری پاسخ بیمار به دارو استفاده شود.

• تداخلات دارویی: این دارو با آمینوگلیکوزید‌ها، بی¬ حس¬ کننده¬ ‌های موضعی تزریقی، کاپرئومایسین، لینکومایسین، پلی ¬میکسین¬ ‌ها، پروکائین¬ آمید، کینیدین و اپیوئید‌ها تداخل دارد.

• عوارض جانبی: 1- با محلول¬‌های قلیایی (مثل باربیتورات تزریقی) مخلوط نشود. همچنین با محلول رینگر لاکتات رقیق نشود. 2- در مواردی که آزاد شدن هیستامین ممکن است خطرناک باشد، وجود بیماری عصبی-عضلانی، اختلالات شدید الکترولیت یا کارسینوما، مقدار مصرف باید کاهش یابد. 3- تزریق سریع داخل وریدی و یا مقادیر زیاد دارو ممکن است باعث آزاد شدن ناگهانی هیستامین شود. 4- مصرف مقادیر بیش از حد دارو ممکن است منجر به ضعف مداوم تنفسی یا آپنه وکلاپس قلبی-عروقی شود. برای به حداقل رساندن خطر مصرف بیش از حد، توصیه می ¬شود از تحریک¬کننده اعصاب محیطی، برای پیگیری پاسخ بیمار به دارو استفاده شود.

• توصیه ها: 1- تزریق عضلانی ممکن است باعث تحریک بافت شود. 2- در هیپوترمی، طول و شدت اثر دارو افزایش می¬ یابد. 3- با مصرف آتراکوریوم، برادی¬کاردی ممکن است بروز کند. 4- مقدار مصرف دارو در صورت مصرف همزمان با بی-هوش¬کننده¬ ‌های عمومی مثل اتر، انفلوران و ایزوفلوران باید به 50-33% کاهش یابد.

• موارد مصرف: آتراکوریوم به ¬عنوان داروی کمک بی¬هوشی برای شل کردن عضلات و تسهیل کنترل بیمار طی تنفس مصنوعی مکانیک، برای لوله¬گذاری داخل نای و جراحی¬ ‌هایی که شل شدن عضلات در آن¬ها ضرورت دارد و درمان کاهش شدت انقباضات عضلانی ناشی از حملات تشنجی مصرف می شود.

• هشدار ها: 1- با محلول¬‌های قلیایی (مثل باربیتورات تزریقی) مخلوط نشود. همچنین با محلول رینگر لاکتات رقیق نشود. 2- در مواردی که آزاد شدن هیستامین ممکن است خطرناک باشد، وجود بیماری عصبی-عضلانی، اختلالات شدید الکترولیت یا کارسینوما، مقدار مصرف باید کاهش یابد. 3- تزریق سریع داخل وریدی و یا مقادیر زیاد دارو ممکن است باعث آزاد شدن ناگهانی هیستامین شود. 4- مصرف مقادیر بیش از حد دارو ممکن است منجر به ضعف مداوم تنفسی یا آپنه وکلاپس قلبی-عروقی شود. برای به حداقل رساندن خطر مصرف بیش از حد، توصیه می ¬شود از تحریک¬کننده اعصاب محیطی، برای پیگیری پاسخ بیمار به دارو استفاده شود.

• تداخلات دارویی: این دارو با آمینوگلیکوزید‌ها، بی¬ حس¬ کننده¬ ‌های موضعی تزریقی، کاپرئومایسین، لینکومایسین، پلی ¬میکسین¬ ‌ها، پروکائین¬ آمید، کینیدین و اپیوئید‌ها تداخل دارد.

• عوارض جانبی: 1- با محلول¬‌های قلیایی (مثل باربیتورات تزریقی) مخلوط نشود. همچنین با محلول رینگر لاکتات رقیق نشود. 2- در مواردی که آزاد شدن هیستامین ممکن است خطرناک باشد، وجود بیماری عصبی-عضلانی، اختلالات شدید الکترولیت یا کارسینوما، مقدار مصرف باید کاهش یابد. 3- تزریق سریع داخل وریدی و یا مقادیر زیاد دارو ممکن است باعث آزاد شدن ناگهانی هیستامین شود. 4- مصرف مقادیر بیش از حد دارو ممکن است منجر به ضعف مداوم تنفسی یا آپنه وکلاپس قلبی-عروقی شود. برای به حداقل رساندن خطر مصرف بیش از حد، توصیه می ¬شود از تحریک¬کننده اعصاب محیطی، برای پیگیری پاسخ بیمار به دارو استفاده شود.

• توصیه ها: 1- تزریق عضلانی ممکن است باعث تحریک بافت شود. 2- در هیپوترمی، طول و شدت اثر دارو افزایش می¬ یابد. 3- با مصرف آتراکوریوم، برادی¬کاردی ممکن است بروز کند. 4- مقدار مصرف دارو در صورت مصرف همزمان با بی-هوش¬کننده¬ ‌های عمومی مثل اتر، انفلوران و ایزوفلوران باید به 50-33% کاهش یابد.

🩺 محتوای این مطلب صرفا برای افزایش آگاهی شماست. قبل از هرگونه اقدام، برای تشخیص و درمان حتما از پزشکان متخصص راهنمایی بگیرید: بخش جستجوی پزشکان