پانکرونیوم چیست؟ انواع دارو، عوارض احتمالی، کاربردها و روش مصرف

• موارد مصرف: این دارو به ¬عنوان داروی کمک بی¬هوشی برای شل¬کردن عضلات و تسهیل کنترل بیمار طی تنفس مصنوعی مکانیکی، لوله ¬گذاری داخل نای و جراحی¬ ‌هایی که شل شدن عضلات در آن¬ها ضرورت دارد، و کاهش شدت انقباضات عضلانی ناشی از حملات تشنجی مصرف می شود.

• هشدار ها: 1- تاکی¬کاردی با این دارو شایع¬ تر از سایر دارو‌های مسدد عصبی-عضلانی است. 2- در نارسایی¬کبد و کلیه ممکن است اثر دارو طولانی¬ تر شود. 3- مصرف مقادیر بیش از حد آن ممکن است منجر به ضعف مداوم تنفسی یا آپنه و کلاپس قلبی شود. برای به حداقل رساندن خطر مصرف بیش از حد، توصیه می ¬شود از یک تحریک ¬کننده اعصاب محیطی، برای پیگیری پاسخ بیمار به دارو استفاده شود.

• تداخلات دارویی: این دارو با آمینوگلیکوزید‌ها، بی¬ حس¬ کننده ¬های موضعی تزریقی، کاپرئومایسین، خون سیتراته، کلیندامایسین، لینکومایسین، پلی¬ میکسین¬ ‌ها، گلیکوزید‌های دیژیتالی، پروکائین¬آمید و کینیدین تداخل دارد.

• عوارض جانبی: 1- تاکی¬کاردی با این دارو شایع¬ تر از سایر دارو‌های مسدد عصبی-عضلانی است. 2- در نارسایی¬کبد و کلیه ممکن است اثر دارو طولانی¬ تر شود. 3- مصرف مقادیر بیش از حد آن ممکن است منجر به ضعف مداوم تنفسی یا آپنه و کلاپس قلبی شود. برای به حداقل رساندن خطر مصرف بیش از حد، توصیه می ¬شود از یک تحریک ¬کننده اعصاب محیطی، برای پیگیری پاسخ بیمار به دارو استفاده شود.

• توصیه ها: 1- در هیپرترمی، طول و شدت اثر دارو افزایش و در هیپوترمی طول و شدت اثر دارو کاهش می ¬یابد. 2- دارو اثر شناخته¬شد‌ه¬ای روی هوشیاری یا آستانه درد ندارد. لذا به ¬عنوان داروی کمکی در جراحی، باید مقدار کافی از داروی بی¬هوشی به ¬کار رود. 3- دارو به ¬میزان کمتری از سایر دارو‌های مسدد عصبی-عضلانی باعث آزاد شدن هیستامین می¬ شود. 4- مقدار مصرف دارو در صورت مصرف همزمان با بی-هوش کننده¬ ‌های عمومی مثل اتر، انفلوران و ایزوفلوران باید به 50-33% کاهش یابد یا مقدار مصرف آن توسط یک تحریک ¬کننده اعصاب محیطی تعیین شود. میزان این کاهش با ‌هالوتان کمتر است.

• موارد مصرف: این دارو به ¬عنوان داروی کمک بی¬هوشی برای شل¬کردن عضلات و تسهیل کنترل بیمار طی تنفس مصنوعی مکانیکی، لوله ¬گذاری داخل نای و جراحی¬ ‌هایی که شل شدن عضلات در آن¬ها ضرورت دارد، و کاهش شدت انقباضات عضلانی ناشی از حملات تشنجی مصرف می شود.

• هشدار ها: 1- تاکی¬کاردی با این دارو شایع¬ تر از سایر دارو‌های مسدد عصبی-عضلانی است. 2- در نارسایی¬کبد و کلیه ممکن است اثر دارو طولانی¬ تر شود. 3- مصرف مقادیر بیش از حد آن ممکن است منجر به ضعف مداوم تنفسی یا آپنه و کلاپس قلبی شود. برای به حداقل رساندن خطر مصرف بیش از حد، توصیه می ¬شود از یک تحریک ¬کننده اعصاب محیطی، برای پیگیری پاسخ بیمار به دارو استفاده شود.

• تداخلات دارویی: این دارو با آمینوگلیکوزید‌ها، بی¬ حس¬ کننده ¬های موضعی تزریقی، کاپرئومایسین، خون سیتراته، کلیندامایسین، لینکومایسین، پلی¬ میکسین¬ ‌ها، گلیکوزید‌های دیژیتالی، پروکائین¬آمید و کینیدین تداخل دارد.

• عوارض جانبی: 1- تاکی¬کاردی با این دارو شایع¬ تر از سایر دارو‌های مسدد عصبی-عضلانی است. 2- در نارسایی¬کبد و کلیه ممکن است اثر دارو طولانی¬ تر شود. 3- مصرف مقادیر بیش از حد آن ممکن است منجر به ضعف مداوم تنفسی یا آپنه و کلاپس قلبی شود. برای به حداقل رساندن خطر مصرف بیش از حد، توصیه می ¬شود از یک تحریک ¬کننده اعصاب محیطی، برای پیگیری پاسخ بیمار به دارو استفاده شود.

• توصیه ها: 1- در هیپرترمی، طول و شدت اثر دارو افزایش و در هیپوترمی طول و شدت اثر دارو کاهش می ¬یابد. 2- دارو اثر شناخته¬شد‌ه¬ای روی هوشیاری یا آستانه درد ندارد. لذا به ¬عنوان داروی کمکی در جراحی، باید مقدار کافی از داروی بی¬هوشی به ¬کار رود. 3- دارو به ¬میزان کمتری از سایر دارو‌های مسدد عصبی-عضلانی باعث آزاد شدن هیستامین می¬ شود. 4- مقدار مصرف دارو در صورت مصرف همزمان با بی-هوش کننده¬ ‌های عمومی مثل اتر، انفلوران و ایزوفلوران باید به 50-33% کاهش یابد یا مقدار مصرف آن توسط یک تحریک ¬کننده اعصاب محیطی تعیین شود. میزان این کاهش با ‌هالوتان کمتر است.

🩺 محتوای این مطلب صرفا برای افزایش آگاهی شماست. قبل از هرگونه اقدام، برای تشخیص و درمان حتما از پزشکان متخصص راهنمایی بگیرید: بخش جستجوی پزشکان