حسادت والدین به فرزند؛ آیا ممکن است؟
منبع: https://rasanika.com
آیا ممکن است والدین به فرزند خود حسادت کنند؟
تصور کنید در جشن فارغ‌التحصیلی فرزندتان روی سکوهای ورزشگاه نشسته‌اید. باید احساس غرور و افتخار کنید، اما ناگهان احساسی شبیه آنچه وقتی همکارتان اعتبار پروژه‌ای که شما مدیریت کرده‌اید به نام خود ثبت می‌کند، پیدا می‌کنید. طبیعی است که گاهی اوقات به فرزندتان حسادت کنید. آنها در جامعه‌ای بازتر و پذیراتر بزرگ می‌شوند، ممکن است با استعدادتر باشند، دوستان بیشتری داشته باشند یا فرصت‌هایی داشته باشند که شما نداشتید.
اما مهم این است که چگونه این احساس را مدیریت کنید تا رابطه‌تان با فرزندتان آسیب نبیند.
علل حسادت نسبت به فرزندتان
الی هاروود، مشاور حرفه‌ای و متخصص نظریه دلبستگی، می‌گوید والدین ممکن است وقتی ببینند فرزندشان تجربیات، ویژگی‌ها یا روابطی دارند که خودشان نداشته‌اند، حسادت کنند.
نیازهای برآورده نشده
آلیسا کمپبل، متخصص رشد عاطفی، توضیح می‌دهد که این حسادت اغلب به کودک مربوط نمی‌شود، بلکه به نیازهای برآورده نشده والدین، زخم‌های گذشته یا غم ناشی از دیدن فرزند است که چیزی را که خودشان نداشتند، تجربه می‌کند.
مقایسه تجربیات دوران کودکی
والدینی که در کودکی احساس نادیده گرفته شدن یا کمبود محبت داشته‌اند، ممکن است وقتی ببینند فرزندشان احساس امنیت و عشق دارد، حسادت کنند. حتی اگر والدین بهترین تلاش خود را کرده باشند، تجربه موفقیت و شادی فرزند می‌تواند یادآور کمبودهای دوران خودشان باشد.
ذهنیت رقابتی
برخی والدین با ذهنیت رقابتی ممکن است به شیوه‌ای ناپخته حسادت کنند، مثلاً احساس کنند فرزندشان باهوش‌تر، جذاب‌تر یا محبوب‌تر است. این حسادت اغلب ناشی از نیاز به تأیید یا مقایسه با دیگران است.
آیا حسادت به فرزندتان اشتباه است؟
هاروود اطمینان می‌دهد که حسادت یک تجربه طبیعی است. کمپبل اضافه می‌کند که احساسات خوب یا بد نیستند؛ بلکه سیگنال هستند. حسادت اغلب نشان می‌دهد که در تجربه شخصی شما چیزی نیاز به توجه دارد.
این حسادت به معنای کم‌عشقی نسبت به فرزند نیست، بلکه یادآوری است از نیازهای برآورده نشده یا زخم‌های گذشته. مهم این است که چگونه به این احساس واکنش نشان دهید.
مدیریت حسادت
کمپبل توصیه می‌کند مدیریت حسادت با خودآگاهی و دلسوزی آغاز می‌شود. روش‌های پیشنهادی:
تصدیق احساس: بدون شرم بپذیرید که حسادت می‌کنید و نامی برای آن بگذارید.
بررسی ریشه: از خود بپرسید این حسادت چه چیزی در مورد دوران کودکی یا نیازهای برآورده نشده شما نشان می‌دهد.
تکمیل نیازهای خود: آنچه در گذشته دریافت نکرده‌اید به خودتان بدهید؛ از جمله تمرین شفقت به خود، روابط حمایتی یا درمان روانشناسی.
پذیرش واقعیت و فقدان: اشکالی ندارد که برای نداشتن چیزی سوگواری کنید و همزمان بپذیرید فرزندتان تجربه متفاوتی دارد.
به این ترتیب می‌توانید از حسادت خود برای مراقبت بیشتر از خود و شناسایی نیازهای برآورده نشده استفاده کنید.
آیا باید به فرزندتان بگویید چه احساسی دارید؟
هاروود و کمپبل توصیه می‌کنند که حسادت را مستقیماً با فرزند در میان نگذارید. این موضوع می‌تواند برای کودک گیج‌کننده باشد و او را مسئول احساسات شما کند.
به جای آن، این احساسات را با یک شریک، دوست یا درمانگر در میان بگذارید و تلاش کنید نیازهای برآورده نشده خود را شناسایی و برطرف کنید.
حمایت و رشد
بهترین راهکار برای مدیریت این حسادت، گفتگو با فردی مورد اعتماد و دلسوز است که بتواند شما را در درک و پردازش احساسات کمک کند. وقتی این احساسات تصدیق و پردازش شوند، می‌توانید بدون تکرار الگوهای محرومیت یا طرد، در کنار فرزندان خود باشید.
با این روش، هم شما و هم فرزندتان می‌توانید احساس دیده شدن، ارزشمند بودن و حمایت شدن کنید و چرخه‌ای جدید ایجاد کنید.