8 علامت والدین نابالغ احساسی – و راه رهایی از تأثیر آنها
منبع: https://rasanika.com
بزرگ شدن با والدین از نظر عاطفی نابالغ
اگر در خانوادهای بزرگ شدهاید که والدینتان از نظر احساسی نابالغ بودند — کسانی که زود از کوره در میرفتند، آمادگی والدگری نداشتند یا بیشتر شبیه کودکان رفتار میکردند تا بزرگسالان — شما تنها نیستید. بسیاری از ما تجربهای مشابه داریم و این تجربه نیازمند توجه و مراقبت است.
نابالغی عاطفی یعنی چه؟
همهی ما احساسات داریم و در حالت ایدهآل میتوانیم آنها را مدیریت کنیم تا بر ما غلبه نکنند. اما برخی افراد ابزار لازم برای کنترل احساسات خود را ندارند و بهجای پاسخ آگاهانه، واکنشهای تند و غیرمنطقی نشان میدهند.
نابالغی عاطفی در والدین معمولاً به معنای نداشتن خودآگاهی احساسی و همدلی است. چنین والدینی نیازهای خود را بر نیازهای فرزندانشان مقدم میدانند، ارتباط مؤثری برقرار نمیکنند و رفتارهایی غیرقابل پیشبینی دارند.
این بدان معنا نیست که والدین شما انسانهای بدی بودند. بسیاری از آنها، در کنار ویژگیهای خوبشان، صرفاً از نظر احساسی رشدنیافته بودهاند. بزرگ شدن با چنین والدینی ممکن است باعث شود احساس کنید باید نقش بزرگسال را بر عهده بگیرید و این میتواند فشار و آسیب روانی زیادی به همراه داشته باشد. با این حال، امید و امکان بهبودی وجود دارد.
نشانههای والدین از نظر عاطفی نابالغ
ممکن است مطمئن نباشید که آیا والدین شما در این دسته قرار میگیرند یا نه. در اینجا برخی از نشانههای رایج آورده شده است:
در مدیریت احساسات و رفتار خود ناتوان بودند.
به جای پاسخ منطقی، واکنشهای تند یا افراطی نشان میدادند.
احساسات خود را بر احساسات فرزندانشان مقدم میدانستند.
تحت سلطهی هیجانات خود بودند و گاه بدخلق یا وابسته به حمایت عاطفی فرزندانشان میشدند.
نبود حمایت
در چنین خانوادههایی ممکن است هنگام ناراحتی یا بحران، حمایت و همدلی دریافت نکنید. بهجای آرام کردن شما، والدین ممکن است ناراحتی خودشان را محور قرار دهند و باعث شوند احساس بیارزشی یا نادیدهشدن کنید. این امر در بزرگسالی میتواند به دشواری در بیان احساسات و جستجوی حمایت منجر شود.
فقدان مرزها
والدین نابالغ عاطفی معمولاً مرزهای شخصی را نادیده میگیرند. ممکن است در حریم خصوصی فرزندشان دخالت کنند یا با احساس گناه و نقش قربانی، رفتارهای کنترلگرانه داشته باشند. این رفتارها اغلب منجر به تنش و رنجش در روابط خانوادگی میشود.
تأثیرات بلندمدت
بزرگ شدن با والدینی که از نظر احساسی نابالغ هستند میتواند تأثیر عمیقی بر عزتنفس، روابط و نحوهی مدیریت احساسات داشته باشد.
افرادی که چنین تجربهای دارند معمولاً:
بیش از حد به احساسات دیگران حساساند و نیازهای خود را نادیده میگیرند.
عزتنفس پایینی دارند و به تأیید بیرونی وابستهاند.
از رها شدن میترسند و در تعیین مرزهای شخصی مشکل دارند.
گاهی با خشم، وابستگی یا رفتارهای اجتنابی واکنش نشان میدهند.
این افراد ممکن است احساس کنند باید خود را اصلاح کنند تا عشق دریافت کنند، یا در روابطشان خشم و تعارض را تکرار کنند.
ریشههای نابالغی عاطفی در والدین
اغلب، والدین نابالغ خود در خانوادههایی بزرگ شدهاند که در آن حمایت یا درک عاطفی وجود نداشته است. آنها ممکن است از مراقبان خود بیتوجهی یا آسیب روحی دیده باشند و هیچگاه نیاموخته باشند احساساتشان را به شکل سالمی مدیریت کنند.
این الگوها معمولاً نسل به نسل منتقل میشوند؛ زیرا کسی که یاد نگرفته احساساتش را تنظیم کند، نمیتواند این مهارت را به فرزندش بیاموزد.
راههای بهبودی و رشد
خبر خوب این است که میتوان از این زخمها بهبود یافت. رشد عاطفی حتی در بزرگسالی هم ممکن است.
۱. تعیین مرزها
داشتن مرزهای روشن با والدین نابالغ یکی از مهمترین گامهاست. این مرزها میتواند شامل محدود کردن میزان تماس، نوع گفتوگوها و پایبندی قاطع به آنها باشد.
۲. پذیرش واقعیت
باید بپذیرید که شما مسئول احساسات یا رفتار والدینتان نیستید و احتمالاً نمیتوانید آنها را تغییر دهید. رها کردن این توهم، آزادی عاطفی بزرگی به همراه دارد.
۳. درمان
رواندرمانی میتواند به شما کمک کند ریشهی دردهایتان را درک کنید، عزتنفستان را بازسازی کنید و یاد بگیرید روابط سالمتری بسازید. در روند درمان میآموزید که مسئول احساسات دیگران نیستید و ارزش ذاتی دارید.
۴. ایجاد روابط سالم
شکستن الگوهای قدیمی زمانبر است، اما ممکن است. با خودآگاهی، تمرین مرزبندی، بیان نیازها و احترام به احساسات دیگران میتوانید روابطی امن و معنادار بسازید.
۵. داشتن شبکهی حمایتی
اگر در کودکی احساس تنهایی کردهاید، اکنون میتوانید خانوادهی انتخابی خود را از میان دوستان و افرادی بسازید که شما را درک میکنند و همانگونه که هستید میپذیرند. این روابط میتوانند جای خالی حمایت عاطفی گذشته را پر کنند.
برای مطالعه و آگاهی بیشتر
کتاب لیندسی گیبسون در زمینهی والدین نابالغ عاطفی منبع ارزشمندی برای شناخت و درمان است:
