چرا از پیری می‌ترسیم؟ نگاهی عمیق به ترس پنهان ما از گذر زمان
منبع: https://rasanika.com
ترس از پیری؛ از جشن تولد تا پذیرش زمان
جشن تولد از یک رویداد شاد به رویدادی با حال و هوای مالیخولیایی تبدیل می‌شود؛ نمادی از پیر شدن و تمام چیزهایی که با آن همراه است: موهای خاکستری، خطوط چهره، بدنی خسته‌تر و نگرانی از «نامرئی شدن» در جامعه. ما زمان را نه بر اساس پیشرفت، بلکه بر اساس سرعت گذر آن اندازه‌گیری می‌کنیم.
در اینجا ترس از پیری را از دیدگاه تاریخی و روان‌شناختی بررسی می‌کنیم، به دلایل شدت یافتن آن در دنیای امروز می‌پردازیم و راه‌هایی برای ایجاد رابطه‌ای سالم‌تر با مفهوم پیری ارائه می‌دهیم.
دیدگاه تاریخی درباره پیری
ترس از پیری پدیده‌ای جدید نیست. در بسیاری از جوامع، جوانی با قدرت، بهره‌وری و زیبایی همراه بوده و پیری نشانه زوال به شمار می‌رفته است.
اشلی پنیا، مددکار اجتماعی بالینی و مدیر اجرایی Mission Connection Healthcare، می‌گوید:
«در ادبیات و اسطوره‌ها، داستان‌های زیادی درباره جستجوی جوانی ابدی وجود دارد. با این حال، زمانی نیز بود که از سالمندان به خاطر خرد و تجربه‌شان تجلیل می‌شد.»
او اشاره می‌کند که با صنعتی‌تر شدن جوامع در قرن بیستم، ارزش افراد بیش از دانش و تجربه، بر اساس ظاهر و نحوه ارائه خود سنجیده شد. رشد مصرف‌گرایی، به‌ویژه در صنعت زیبایی، به این روند دامن زد.
گراسکوفوبیا چیست؟
گراسکوفوبیا به معنای ترس از پیری است؛ ترسی که می‌تواند ناشی از اضطراب نسبت به زوال جسمی، از دست دادن استقلال یا فشارهای اجتماعی برای حفظ ظاهر جوان باشد.
سالمندی در دنیای مدرن
در دنیای امروز، ما دائماً با چهره‌های «بی‌سن و سال» در رسانه‌ها مواجهیم. گسترش جراحی‌های زیبایی و روش‌های ضدپیری باعث شده حفظ جوانی به یک وظیفه تبدیل شود.
پنیا می‌گوید: «ترس از پیری ریشه‌ای عمیق دارد، اما در دنیای امروزِ ظاهرمحور، شکل تازه‌ای پیدا کرده است.»