چطور بدنم را همان‌طور که هست دوست داشته باشم؟
منبع: https://rasanika.com
پذیرش بدن: از مثبت‌اندیشی تا بی‌طرفی
اختلالات خوردن می‌توانند با نارضایتی از بدن مرتبط باشند. پژوهش‌ها نشان داده‌اند که درصد بالایی از افراد در مقاطعی از زندگی خود از ظاهر فیزیکی‌شان ناراضی بوده‌اند. در یکی از نظرسنجی‌ها، ۸۳٪ از زنان و ۷۴٪ از مردان اظهار کردند که زمانی از بدن خود رضایت نداشته‌اند، به‌ویژه هنگام نگاه کردن در آینه، پوشیدن لباس شنا یا خرید لباس.
دو رویکرد اصلی برای پذیرش بیشتر بدن وجود دارد: مثبت‌اندیشی نسبت به بدن و بی‌طرفی نسبت به بدن. هر دو نگرش ارزشمند هستند و می‌توانند به افزایش پذیرش و قدردانی از بدن کمک کنند.
مثبت‌اندیشی نسبت به بدن
مثبت‌اندیشی نسبت به بدن یعنی داشتن نگرشی مثبت نسبت به بدن، صرف‌نظر از شکل، اندازه یا سایر ویژگی‌های ظاهری آن. این نگرش به معنای دوست داشتن بدن به خاطر آن چیزی است که هست، نه آنچه جامعه آن را «کامل» می‌داند.
برای نمونه، وقتی در آینه نگاه می‌کنید، می‌توانید ویژگی‌هایی را که در مورد خود دوست دارید با صدای بلند بیان کنید، مانند:
«من عاشق بازوهایم در این لباس هستم» یا «با اینکه شکمم صاف نیست، اما هنوز زیباست.»
بی‌طرفی نسبت به بدن
بی‌طرفی بدن با مثبت‌اندیشی تفاوت دارد. در این رویکرد لازم نیست همیشه بدن خود را دوست داشته باشید؛ بلکه کافی است آن را همان‌طور که هست بپذیرید و بر توانایی‌ها و عملکردهایش تمرکز کنید، نه بر ظاهرش.
به‌عنوان مثال، می‌توانید بگویید:
«بدنم عالی است چون به من اجازه می‌دهد در فعالیت‌هایی که دوست دارم شرکت کنم» یا
«بدنم شگفت‌انگیز است چون توانسته دو فرزند فوق‌العاده به من بدهد.»
تاریخچه دو جنبش
جنبش مثبت‌اندیشی بدن در دهه ۱۹۶۰ آغاز شد و هدف آن مقابله با تبعیض‌های مرتبط با وزن و تأکید بر ارزش و شایستگی همه افراد، صرف‌نظر از ظاهرشان بود. این جنبش سعی داشت نگرش جامعه را نسبت به بدن و سلامت تغییر دهد و ارتباط مستقیم میان وزن و ارزش فرد را زیر سؤال ببرد.
با وجود اهداف مثبت، این رویکرد گاهی بیش از حد بر ظاهر تمرکز داشت و این تصور را ایجاد می‌کرد که باید همیشه از بدن خود راضی بود، که در واقعیت ممکن نیست.
در دهه ۲۰۱۰، جنبش بی‌طرفی بدن شکل گرفت. این دیدگاه که نخست توسط «آن پویریه» مطرح شد، تأکید می‌کند که انسان‌ها چیزی فراتر از بدن خود هستند. بسیاری از ویژگی‌های فیزیکی ما خارج از کنترل ما و وابسته به ژنتیک‌اند. بی‌طرفی بدن، تمرکز را از ظاهر به عملکرد و ارزش واقعی بدن منتقل می‌کند.
مزایای ترکیب دو رویکرد
ترکیب مثبت‌اندیشی و بی‌طرفی بدن می‌تواند دیدگاهی متعادل‌تر ایجاد کند.
مثبت‌اندیشی بدن باعث بهبود خلق‌وخو و کاهش افکار منفی می‌شود و کمک می‌کند فرد بدون توجه به قضاوت‌های اجتماعی از خود رضایت داشته باشد.
بی‌طرفی بدن زمانی مفید است که مثبت‌اندیشی دشوار به نظر برسد. این نگرش، فشارِ دوست داشتن همیشگی بدن را از بین می‌برد و جای آن را با پذیرش آرام و قدردانی از عملکرد بدن پر می‌کند.
بدن و احساس ما نسبت به آن در طول زمان تغییر می‌کند؛ بعضی روزها خود را دوست داریم و بعضی روزها نه. داشتن انعطاف در انتخاب میان این دو رویکرد، به ما کمک می‌کند در هر شرایطی رابطه سالم‌تری با بدنمان داشته باشیم.
پرورش مثبت‌اندیشی و بی‌طرفی بدن
هر روز صبح از خود بپرسید کدام طرز فکر با حال و هوای امروزتان سازگارتر است:
آیا آماده‌اید با عشق به بدن خود نگاه کنید، یا ترجیح می‌دهید با پذیرش و قدردانی آرام‌تری به آن بنگرید؟
برای پرورش مثبت‌اندیشی بدن:
ویژگی‌هایی از ظاهر خود را که دوست دارید بیان کنید.
در طول روز جملات تأکیدی مثبت مانند «من از همینی که هستم راضی‌ام» تکرار کنید.
ذهن خود را از مقایسه با دیگران بازدارید؛ هیچ بدن «کاملی» وجود ندارد.
محتوای الهام‌بخش درباره عشق به خود و پذیرش بدن تماشا یا گوش کنید.
برای تقویت بی‌طرفی بدن:
یادداشت‌هایی در خانه یا محل کار نصب کنید تا پذیرش بدن را به خود یادآوری کنید.
به خود بگویید: «از بدنم سپاسگزارم که امکان انجام کارها و لذت از زندگی را برایم فراهم کرده است.»
با تمرین ذهن‌آگاهی، به تمام کارهایی که بدن در طول روز برایتان انجام می‌دهد، توجه کنید.
این دو نگرش، ابزارهایی مؤثر برای داشتن رابطه‌ای سالم‌تر، واقعی‌تر و مهربانانه‌تر با بدن هستند. پذیرش بدن، به معنای بی‌نقص بودن نیست، بلکه یعنی احترام گذاشتن به خود، با تمام ویژگی‌ها و نقص‌ها.