دوستی سه‌نفره؛ قانون نانوشته‌ای که همه باید بدانند!

آیا تا به حال احساس کرده‌اید که در یک گروه سه نفره، همیشه نفر سوم هستید؟ وقتی دوستان‌تان درباره‌ی یک میم آنلاین یا شوخی خاص حرف می‌زنند، شما هیچ‌وقت منظورشان را نمی‌فهمید. آن‌ها گاهی از فعالیت‌هایی یاد می‌کنند که انگار شما دعوت‌شده‌اید اما از دست داده‌اید. حتی وقتی چت گروهی ساکت می‌شود، ممکن است نگران باشید که آن‌ها بدون شما وقت می‌گذرانند. به دنیای پیچیده‌ی دوستی‌های سه نفره خوش آمدید.

اگر فصل سوم سریال «نیلوفر سفید» را دیده باشید، می‌دانید که دوستی بین کیت (لزلی بیبس)، لوری (کری کون) و ژاکلین (میشل موناهن) باعث بحث‌ها و وسواس زیادی در فضای مجازی شده است. بدون فاش کردن اسپویل: کیت زن اجتماعی و محافظه‌کار، لوری مادر مجرد و وکیل شرکتی، و ژاکلین بازیگر ثروتمند تلویزیون هستند. این سه دوست از دبیرستان همدیگر را می‌شناسند و در یک سفر دخترانه در هتل وایت لوتوس تایلند اقامت دارند. با وجود علاقه‌شان به هم، دوستی‌شان پر از جلسات غیبت و احساس مبهم است. سؤال این است: آیا دوستی‌های سه نفره واقعاً این‌قدر پیچیده و دشوار هستند؟

نظرات متفاوت است، اما یک نکته‌ی مشترک وجود دارد: مدیریت یک گروه سه نفره دشوار است و اگر همه احساس نکنند که در آن سهیم هستند، ممکن است رابطه سمی شود. برای کمک به مدیریت یک دوستی سه نفره یا تقویت پیوند موجود، با دو متخصص دوستی زنان صحبت کردیم و نکاتی برای حفظ تعادل این نوع روابط جمع‌آوری شد.

چرا دوستی‌های سه نفره دشوارند؟

وقتی صحبت از دوستی می‌شود، ممکن است فکر کنید «هرچه بیشتر، بهتر»، اما در گروه‌های سه نفره یک عدم تعادل طبیعی وجود دارد. دکتر سابرینا رومانوف، روانشناس بالینی، می‌گوید:
«در یک گروه سه نفره، پیوند دو عضو می‌تواند باعث شود نفر سوم احساس نادیده گرفته شدن کند. برای شنیده شدن و ارزشمند بودن همه نظرات، نیاز به پختگی، ملاحظه و خودآگاهی بالایی است.»

در دوران کودکی، ما تمایل داریم گروه‌های دوستی شکل دهیم تا تعاملات اجتماعی را تجربه کنیم. دانیل بایارد جکسون، مربی دوستی، می‌گوید: «این پویایی توضیح می‌دهد چرا حتی بزرگسالان هم با دوستی‌های سه نفره مواجه هستند و باید آگاهانه رفتار کنند تا همه احساس ارزش و اهمیت کنند.»

رومانوف اضافه می‌کند که برخی از رایج‌ترین مشکلات در گروه‌های سه نفره، احساس طرد شدن، ناامنی و نبود حس متقابل است. یک شوخی درونی یا علاقه مشترک می‌تواند باعث شود دو نفر احساس نزدیکی بیشتری کنند و نفر سوم پشت سر بماند. کلید داشتن یک گروه سه نفره سالم، شناسایی این عدم تعادل و تلاش آگاهانه برای ایجاد ارتباط و شمول است.

جکسون می‌گوید، اشکالی ندارد که دوستی‌های فردی نیز وجود داشته باشد. گاهی دو نفر با هم برای قهوه می‌روند و یک شوخی درونی دارند، اما این به معنای شکست کل گروه نیست. او تأکید می‌کند که نیت مهم است: اگر افراد عمداً نفر سوم را کنار می‌گذارند، این یک دوستی ناسالم است.

نشانه‌های «دوست اضافی» در گروه سه نفره

«دوست اضافی» به کسی گفته می‌شود که در دوستی سه نفره ناسالم، معمولاً نقش ثانویه دارد و تلاشش نسبت به آنچه دریافت می‌کند، بیشتر است. رومانوف می‌گوید:
«اگر اغلب احساس می‌کنید که برای فهمیدن جوک‌ها و برنامه‌های گروه مجبورید تلاش بیشتری کنید، یا همیشه در آخرین لحظه دعوت می‌شوید، احتمالاً دوست اضافی هستید.»

در یک دوستی سالم، نظرات شما مهم است و احساس امنیت می‌کنید. اگر احساس بی‌توجهی و صحبت پشت سر خود دارید، زمان آن رسیده که درباره‌ی نقش خود در گروه فکر کنید و شاید درباره‌ی مشارکت و تصمیم‌گیری بیشتر صحبت کنید.

چگونه یک دوستی سه نفره سالم ایجاد کنیم

  • حفظ ارتباطات باز: از صحبت پشت سر دیگران پرهیز کنید و صداقت داشته باشید. وقتی ناراحت هستید، صحبت کنید و سعی کنید نیت مثبت دیگران را در نظر بگیرید.

  • تصمیم‌گیری برابر: گروه را در اولویت قرار دهید و همه جوانب را در نظر بگیرید. حتی مسائل کوچک را با همه در میان بگذارید تا حس شمول ایجاد شود.

  • اطمینان از علاقه‌ی متقابل: دوستی سه نفره باید حول محور سه نفر باشد که از همراهی هم لذت می‌برند، نه بر پایه دو دوست صمیمی که نفر سوم را اضافه می‌کنند.

  • ایجاد مراسم اختصاصی سه نفره: هر ماه یک شام یا فعالیت مشترک برگزار کنید و به سنت‌های گروه احترام بگذارید.

  • حفظ دوستی‌های خارج از گروه: برای جلوگیری از وابستگی بیش از حد، دوستی‌های دیگر خود را حفظ کنید تا فشار کمتری روی گروه سه نفره باشد.

پایان دادن به دوستی ناسالم سه نفره

گاهی برخی دوستی‌ها ارزش جنگیدن دارند، اما برخی بهتر است پایان یابند. نشانه‌ها شامل احساس عدم امنیت، عدم امکان بیان خود، رقابت و حسادت هستند.

رومانوف توصیه می‌کند که پایان دادن به دوستی را تدریجی انجام دهید: برنامه‌ها را کاهش دهید و انرژی کمتری به رابطه اختصاص دهید. تحقیقات نشان می‌دهد ما هر هفت سال نیمی از شبکه‌ی دوستان نزدیک خود را از دست می‌دهیم. پایان دوستی‌ها طبیعی است، اما به این معنا نیست که بدون درد و ناراحتی است.

منتشر شده توسط رسامَگ در پلتفرم رسانیکا